Βλέπετε η ιστορία του είναι τυλιγμένη σε χαρτί ψησίματος και μυρίζει αχνιστό χοιρινό ή κοτόπουλο με τα ξεχειλισμένα αρώματα τζατζικιού. Μπορείτε ίσως να βελτιώσετε αυτήν την εικόνα με ένα μουσικό υπόβαθρο από τον Έλληνα Ζορμπά.

Πρόκειται για ένα από τα πιο χαρακτηριστικά εδέσματα της ελληνικής γαστρονομίας . Αν και στην ίδια ή παρόμοια μορφή υπάρχει σε πολλές χώρες του κόσμου, το σουβλάκι έχει ταυτιστεί με την κουζίνα της χώρας μας, όχι μόνο στη συνείδηση ​​της δικής μας αλλά και του εξωτερικού.

Σε αυτό το άρθρο, θα περάσουμε στην ιστορία του Σουβλακιού. Θα εκπλαγείτε όταν ανακαλύψετε ότι πηγαίνει πολύ πίσω στην Αρχαία Ελλάδα . Συνεχίστε να διαβάζετε για να μάθετε περισσότερα!

Το σουβλάκι στην αρχαία Ελλάδα

Οι ρίζες του ανάγονται στην αρχαιότητα. Η πρώτη αναφορά βρίσκεται στην Ιλιάδα όπου συναντάμε τον Αχιλλέα να μαγειρεύει κομμάτια κρέατος στη χόβολη.

Το σουβλάκι πρωτοεμφανίστηκε στην Αρχαία Ελλάδα, καθώς ήταν γνωστό ως « οβελίσκος » (από τη λέξη οβελός = σούβλα). Εμφανίζεται, μεταξύ άλλων, στα έργα του Αριστοφάνη, του Ξενοφώντα, του Αριστοτέλη. Μια απλή συνταγή από μικρά κομμάτια κρέατος, καρφωμένα κατά μήκος σε σουβλάκι με μια φέτα ψωμί, όχι μακριά από τη σημερινή του μορφή, ειδικά όταν το παραγγείλουμε ως «καλαμάκι» με λίγο ψωμί. Η αναφορά του αρχαίου Έλληνα βιολόγου και γαστρονόμου Αθηναίου στο έργο του « Δειπνοσοφισταί », όπου ο Ηγήσιππος στο «Οψαρτητικό» του (δηλαδή στον οδηγό μαγειρικής που έγραψε), αναφέρει ένα πιάτο που ονομάζεται «κάνδαυλος» που περιείχε κομμάτια ψητά, τυρί, πίτα. ψωμί και άνηθο και σερβίρεται με ζωμό. Εκτός από αυτό, παρόμοιες αναφορές συναντάμε στην Ιλιάδα του Ομήρου.

Σουβλάκι σε Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία

Στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία του 1ου αι. μ.Χ γίνεται αναφορά σε σουβλάκι με εντόσθια, ενώ πολύ αργότερα στην Κωνσταντινούπολη μικροπωλητές πουλούσαν στους δρόμους κάτι σαν το γνωστό μας σουβλάκι με πίτα.

Το σουβλάκι από εντόσθια παραπέμπει σε ρωμαϊκά κείμενα του 1ου αιώνα μ.Χ. αλλά και αργότερα στην Κωνσταντινούπολη, όπου μετά την κατάκτηση πλανόδιοι πωλητές πουλούσαν στους δρόμους εκτός από φρούτα ή λαχανικά και σουβλάκια με πίτα.

Πώς τρώμε σουβλάκια σήμερα;

Το σουβλάκι αποτελείται από κομμάτια ψητού χοιρινού κρέατος περασμένα σε ένα μικρό ξύλινο σουβλάκι από καλάμια (ο λόγος που στη νότια Ελλάδα το παραγγέλνουν «καλαμάκι» και αιτία άλλης «έριδος» με τη βόρεια Ελλάδα), που συνήθως σερβίρεται με μια φέτα. ψωμί ή μια πίτα κομμένη στα τέσσερα.

Το βρίσκουμε και από κοτόπουλο (που αν τυλιχθεί σε μπέικον το μετατρέπει σε «κοτόπουλο μπέικον»), από μοσχάρι, από συνδυασμό αρνιού και μοσχάρι (κεμπάπ), από μπιφτέκι, ακόμα και από λουκάνικο.

Η πιο χορταστική εκδοχή είναι τυλιγμένη σε ψητή πίτα, που πολύ συχνά φιλοξενεί στρογγυλό, δηλαδή ψιλοκομμένο κρέας συνοδευόμενο από ντομάτα, κρεμμύδι, τζατζίκι και πατάτες.

Στη βόρεια Ελλάδα η παραπάνω εκδοχή των πάντων περιλαμβάνει απαραίτητα, εκτός από τζατζίκι, και άλλες «αλοιφές», όπως κέτσαπ και μουστάρδα, ενώ τα τελευταία χρόνια πολλά ψητοπωλεία έχουν λανσάρει vegan εκδοχές με ψητά λαχανικά.

Πώς σερβίρουν οι Κύπριοι την εκδοχή τους για το σουβλάκι

Στην Κύπρο το σουβλάκι σερβίρεται πάντα σε κυπριακή πίτα, η οποία με το περιεχόμενό της είναι ένα πλήρες γεύμα. Η κυπριακή πίτα, εκτός από χοιρινό σουβλάκι, περιλαμβάνει κρεμμύδι, ντομάτα και μαϊντανό, ενώ αρκετά συχνά ψιλοκομμένο λάχανο.

Υπάρχουν τοπικές διαφορές, όπως το έθιμο στη Λάρνακα να βάζουν ταχίνι στην πίτα, ή το έθιμο στη Λεμεσό να βάζουν τουρσί. Τα σουβλατζίδικα της Κύπρου προσφέρουν επίσης σουβλάκι κοτόπουλου και σουβλάκι σεφταλιά (χοιρινός κιμάς με μπαχαρικά τυλιγμένο σε κότσι αρνιού).

Τέλος, στη σύγχρονη κυπριακή κουζίνα , θα βρούμε σουβλάκι από χαλούμι (ημίσκληρο λευκό τυρί, από συνδυασμό αγελαδινού και κατσικίσιου γάλακτος και μπορεί να ψηθεί στα κάρβουνα ή στο τηγάνι χωρίς να λιώσει).

Η καταγωγή του Γύρου

Η προέλευση του γύρου καλύπτεται από μυστήριο γιατί λίγες πηγές μπορούν να ρίξουν φως σε αυτό. Οι ιστορικές μαρτυρίες αναφέρουν το γεγονός ότι ο γύρος προήλθε από το παλαιότερο ολτού κεμπάπ. Το Oltu είναι μια μικρή πόλη κοντά στο Ερζερούμ στην Τουρκία. Στην αρχική του μορφή, το κρέας μαγειρεύτηκε οριζόντια και τα κομμάτια του κρέατος κόπηκαν πιο χοντρά. Ωστόσο, με τη σημερινή του μορφή, πιθανολογείται ότι προήλθε από τη Μικρά Ασία και συγκεκριμένα την Προύσα, πόλη με μεγάλο ελληνικό πληθυσμό.

Πολλοί λένε ότι η αρχική μορφή του γύρου ήταν το ντονέρ κεμπάπ, που μοιάζει πολύ με το σημερινό, μόνο που οι μουσουλμάνοι που δεν έτρωγαν χοιρινό το έτρωγαν με αρνί ή μοσχαρίσιο κρέας.